วิถีสาวลาวคาราโอเกะ โดย น.ศ.สาขาการจัดการทั่วไป (กศ.ป.)

 

วิถีสาวลาวคาราโอเกะ ตำบลเซกา อำเภอเซกา จังหวัดหนองคาย
ศึกษาโดย นักศึกษาสาขาวิชาการจัดการทั่วไป
ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2553 ภาค กศ.ป.
 
การศึกษานี้ต้องการที่จะรับรู้ถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ เริ่มตั้งแต่สาวลาวเอาชีวิตมาฝากไว้ที่ฝั่งขวาแม่ น้ำโขง ศึกษาเรื่องของค่าตอบแทน การอยู่อาศัย และรวมถึงสาเหตุที่สาวลาวเข้ามาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟฝั่งไทย บริเวณ ตำบลเซกา อำเภอเซกา จังหวัดหนองคาย ในอาชีพที่เลือกไม่ได้ คือ สาวร้านคาราโอเกะ หรือเด็กดริ้ง โดยศึกษากลุ่มตัวอย่างจากบรรดาสาวลาวที่ประกอบอาชีพเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านคาราโอเกะตำบลเซกา อำเภอเซกา จังหวัดหนองคาย จำนวน 10 ราย
ผลการศึกษาพบว่า เหตุที่บรรดาสาวลาวเข้ามาทำงานในอาชีพสาวคาราโอเกะ หรือเด็กดริ้ง นั้น ส่วนมากครอบครัวประกอบอาชีพเกษตรกรรมห่างไกลความเจริญเติบโต หวังเพียงอาศัยทรัพยากรธรรมชาติที่ยังคงหล่อเลี้ยงชีวิตอยู่ ส่งผลให้รายได้ครอบครัวไม่แน่นอน ไม่สามารถที่จะกำหนดเส้นทางของชีวิตได้ และด้วยชุมชนนั้นห่างไกลจากการพัฒนาส่งผลให้ระบบการศึกษาไม่มีประสิทธิภาพ ทำให้เด็กที่อยู่ในชุมชนไม่ค่อยได้รับการศึกษาเท่าที่ควร 
ผู้หญิงลาวก้าวเข้าสู่สาวคาราโอเกะนั้นมีปัจจัยหรือสาเหตุหลักๆ คือ ปัญหาความยากจนของครอบครัว วุฒิภาวะทางการศึกษา ความเจริญทางเทคโนโลยี ค่าของเงินบาท เป็นเหตุให้สาวลาวต้องก้าวเข้าสู่แรงงานตลาดที่เรียกว่าแรงงานต่างด้าว สาวลาวที่เข้ามาทำงานในประเทศไทยนั้นมีทั้งถูกกฎหมายและลักลอบเข้ามา ต่างต้องการเพียงเงินไปจุลเจือครอบครัว และโดยส่วนใหญ่สาวลาวที่เข้ามานั้นเป็นกลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้กับริมฝั่งน้ำโขง
และอีกประเด็นหนึ่งที่สาวลาวเข้ามาทำงานในประเทศไทย คือ ด้วยการชักชวนของเพื่อน              ถูกหลอกเข้ามา และอยากมาเอง แต่น่าใจหายเมื่อสาวลาวที่เอาชีวิตข้ามมาแล้ว เพียงเพื่อต้องการเงินกลับไปหล่อเลี้ยงครอบครัว กลับไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากเป็นสาวร้านคาราโอเกะ แต่สิ่งที่เขาทำนั้นกลับเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัว สร้างให้ครอบครัวมีฐานะในสังคม ลูกนำเงินส่งกลับบ้านครอบครัวได้ใช้จ่าย บางครอบครัวถึงกลับมีบ้านหลังใหญ่ มีรถ และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ดึงดูดให้สาวลาวที่อยู่ในชุมชนนั้นอยากเข้ามาทำงานในไทย
มองถึงวิถีความเป็นอยู่ของสาวลาวร้านคาราโอเกะ เนื่องจากประเทศลาวยังเป็นประเทศที่ด้อยพัฒนา เด็กส่วนใหญ่ในประเทศจึงไม่ค่อยได้รับการศึกษาอย่างทั่วถึง ทำให้ต้องออกดิ้นรนหางานทำตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับประเทศไทยโดยเฉพาะชุมชนที่ห่างไกลความเจริญที่มองว่าการที่เราได้ไปทำงานในประเทศที่มีค่าเงินสูงๆ จะทำให้รายได้ดี มันจึงมีนายหน้าทั้งที่ถูกกฎหมายบ้างไม่ถูกกฎหมายบ้างเข้ามาเพื่อหาแรงงานขายให้ต่างประเทศ ลาวก็เช่นเดียวกัน เราจะเห็นว่าผู้หญิงลาวที่เข้ามาทำงานในประเทศไทยทั้งที่ถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมายนั้น อายุโดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ อายุ 15- 20 ปี 
                นอกจากสาวลาวจะทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟแล้ว แทบทุกคนมีการลักลอบค้าประเวณี โดยราคาจะอยู่ที่ 1,000 – 1300 บาท ต่อครั้ง ถ้าเปรียบเทียบกับเงินเดือนที่ได้รับในแต่ละเดือน ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่สูงมาก ซึ่งอาจเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ดึงดูดให้สาวลาวค้าประเวณีด้วย
ด้วยงานที่ทำนั้นเป็นช่วงเวลากลางคืน ประมาณ 9 ชั่วโมง เริ่มตั้งแต่ 17.00 - 01.00 น. เป็นเหตุให้สาวลาวต้องพักผ่อนในตอนกลางวัน บางครั้งก็จะไปเที่ยวตลาด คุยโทรศัพท์กับแขกที่สนิท และโทรกลับบ้านเป็นบางครั้ง
ปัญหาที่สาวลาวต้องพบ ความเสี่ยงที่จะถูกหลอกมาขายในประเทศไทย เมื่อเข้ามาทำงานในร้านสาวลาวต้องเจอกับการข่มเหงจากนายจ้างไม่ว่าจะเป็นการบังคับให้รับแขกบังคับให้ค้าประเวณี และต้องอดทนต่อการใช้แรงงานที่หนัก ถูกลวนลามจากแขกที่มาเที่ยวร้าน เวลาออกพื้นที่ต้องระวังเจ้าหน้าที่ รวมทั้งการอยู่อาศัยต้องลำบากไม่ว่าจะเป็นการกินหรือการนอนที่แออัด
เห็นได้ว่า ผู้หญิงที่เลือกอาชีพนี้เป็นกลุ่มที่ขาดความอบอุ่น ไม่ค่อยมีการศึกษา จำเป็นต้องเลือกอาชีพที่ตนเองใช้ตัวเอง เพื่อแลกกับปากของครอบครัว ดังนั้น เราควรที่จะเห็นคุณค่าของพวกเขาที่กล้าเอาชีวิตเข้ามาเพื่อแลกกับความสุขของครอบครัว อย่าดูถูกพวกเขา แต่ให้เข้าใจพวกเขา ให้โอกาสพวกเขา เพราะนั้นก็คือหนึ่งชีวิตเหมือนกัน         กับคนทั่วไปในสังคม
เขียนโดย : webmaster
วันที่ : 20 มี.ค. 2554
ที่มา :
อ่าน : 3936


เว็บไซต์รายวิชาวัฒนธรรมแอ่งสกลนคร
มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร